Engeland is gesloten herinnert wat de titel betreft aan een kinderliedje: "Witte zwanen, zwarte zwanen. Wie gaat er mee naar Engeland varen. Engeland is gesloten. de sleutel is gebroken. Is er dan geen smid in 't land die de sleutel maken kan?" Rob van Essen neemt in het begin de lezer bij de hand en wijst hem op de symbolische waarde hiervan als sleutel bij de verdere lectuur van de door een liedje geïnspireerde roman (overigens ook hier werkt de mise-en-abyme al!). De hoofdrol is weggelegd voor Thomas, een jonge Amsterdamse barkeeper, die verschillende facetten van zijn leven deelt met een een aantal stadsgenoten, in het bijzonder zijn vriend Godfried, fietsenmaker Kraai en een wat excentrieke postbode, die de personages als het ware aan elkaar praat met een aantal terloopse filosofische opmerkingen, zoals over de toenemende eenzaamheid in een steeds individualistischer wordende maatschappij of dat het toppunt van liefde erin bestaat het liefst de ander te willen zijn. Doorheen zijn mijmeringen loopt als rode draad de gedachte dat de mens zijn gevoel te veel door het verstand laat domineren. De personages worden stuk voor stuk gekenmerkt door de afwezigheid van een sterk identiteitsgevoel. Wanneer Thomas echter verliefd raakt op een Engels meisje, Iris, gaat er een nieuwe wereld voor hem open, een waarin geliefden elkaar een leven vertellen en deel worden van elkaars leven, zowel geestelijk als lichamelijk. Gaandeweg ontwikkelen ze als aanvulling op de lichaamstaal een eigen idiolect en spinnen zich zo in een liefdescocon. Ze ontdekken de schoonheid in de eenheid van gedachte en ervaren de pijn wanneer ze van elkaar weggroeien. Want de passionele verliefdheid -- met overigens heel wat bedscènes -- ontaardt helemaal niet in een volledig in elkaar opgaan of zichzelf verliezen in de blik van de ander. In plaats daarvan wordt gaandeweg het gevoel van vervreemding steeds sterker, ook bij de lezer. Samen met het besef dat ieder op zijn eigen manier met het leven worstelt, worden de gebeurtenissen steeds onwaarschijnlijker en de werkelijkheid steeds surrealistischer, met rariteiten als verzonnen ziektes en "gesmolten fietsen".

Engeland is gesloten is opgezet als een mysterieuze roman, maar Van Essen wilde zijn verhaal duidelijk niet de allures van een thriller met een duidelijke oplossing meegeven. De vele flarden die aan elkaar vastgebreid worden, lijken zich niet te concentreren tot iets van doorslaggevend belang, een echte verwerking ontbreekt. Toch wekt de auteur wel degelijk de indruk ergens op aan te willen sturen, nl. de onvermijdelijke teloorgang van idealen. Toeval of niet dat ook het schrijfproces zelf dan uitloopt in een mager slot? [Linde Roels] Verberg tekst

Terugblik op de jaren '80 waarin studies werden afgebroken in een tijdsbeeld waarin krakers en Amsterdam als centrum van jeugdtoerisme centraal stonden. Rond de millennium-wisseling kijkt de ik-figuur terug op zijn baantje als barman in een sleep-in en de hevige verliefdheid op een Engels meisje. In het heden figureert ook een weemoedige postbode die telkens voorbij komt als de verteller weer reparaties aan zijn fiets verricht. Ook de ontmoetingen met oude vrienden geven een beeld van de verloren tijd. De goed leesbare roman geeft een uitstekend beeld van niet-spectaculaire zaken uit de jaren '80 en is - zonder ooit hilarisch te worden - ook vermakelijk, niet in de laatste plaats door de telkens weerkerende symbolen (o.a. smeltende fietsen zoals die door de Engelse vriendin werden genoemd: in elkaar getrapte fietsen aan de hekken van bruggen en de fiets van de verteller die steeds weer beschadigd wordt). Paperback; normale druk.