In dit prentenboek bevat elke pagina een of meerdere vragen over wat er wel en niet te zien is op de illustraties. De vragen dagen de voorlezer en luisteraar uit om hun fantasie te gebruiken, omdat de antwoorden niet duidelijk te vinden zijn in de illustraties. Zo is er een vraag over wat een jongetje achter zijn rug verstopt terwijl er geen hints zijn geïllustreerd. Of wat er in een ingepakt verjaardagscadeau zit of hoe een koe bovenop een windmolen terecht is gekomen. Het plezier kan gevonden worden in de ontelbaar veel mogelijke antwoorden, die verzonnen kunnen worden op de vragen. De pagina’s vormen geen verhaal en kunnen los van elkaar bekeken worden. De illustraties zijn kleurrijk en zien er geknutseld uit door afwisselend stukjes geverfd krantenpapier en simpele getekende lijnen. De geïllustreerde personages bestaan uit zowel vrolijk glimlachende mensen als dieren. De sfeer is hierdoor positief en door de vragen een beetje spannend gemaakt. Vanaf ca. 2,5 jaar.

Waarom zus? Waarom zo? Kinderen zijn soms onvermoeibare vraagstaarten, en met vage antwoorden nemen ze geen genoegen. In dit speelse prentenboek met twintig vragen zullen ze ongetwijfeld hun gading vinden. 

Elke illustratie heeft één korte maar prikkelende vraag. “Wie van deze vrouwen heeft net een bank beroofd?” is de vraag bij een illustratie met zes vrouwen en een politie-agente. Bij drie slapende kinderen vraagt de auteur zich dan weer af wie van hen van perziken droomt. En hoe is die ene koe daarboven op de windmolen gekomen, terwijl de andere koeien rustig in de wei blijven grazen? Het zijn duidelijk niet voor de hand liggende vragen en in de illustraties zijn amper (zeg maar geen) aanknopingspunten voor het antwoord. Niet erg: het gaat immers niet om het “juiste” antwoord. Geen antwoord, meer dan één antwoord of ontelbaar veel antwoorden … alles is mogelijk wanneer we de verbeelding vrij-vrijer-vrijst laten om de mooiste verhalen te verzinnen.

Voor de paginagrote beelden werkt illustrator Christian Robinson met diverse technieken, zoals collage, verf en snelle lijnen. Zijn beelden ogen ietwat kinderlijk en eenvoudig, maar dat is slechts schijn – zoals uit een van de mooiste illustraties blijkt. Op een hoge, ruige rots aan het water staat een elegante vrouw met een koffer. Op wie wacht zij? is de vraag. De rots is een collage van met zwart overschilderde krantenknipsels, en het water is in snelle, blauwe vegen met veel reliëf geschilderd. Twee oranje vormen maken een elegante hoed en een jurk die opbolt door de wind. Een zwart vlak voor de koffer die ze in haar hand draagt. Snelle zwarte lijnen vormen haar armen, benen en wapperende haren. In diezelfde lijntechniek zie je drie vogels in de lucht. Het is een bedrieglijk eenvoudig beeld, maar o zo mooi en vol leven.

Verberg tekst